Redactioneel | Afscheid voorzitter Simone Vermeeren

Een paar maanden geleden maakten we, het bestuur van Stichting Jonge Historici, de balans op van de afgelopen jaren. Waar we op uitkwamen? Op dat moment hadden we 227 recensies, 154 columns, 96 essays en 163 integrale scripties gepubliceerd en meer dan 60 evenementen georganiseerd – en de teller is sindsdien natuurlijk alleen maar verder opgelopen. Niet slecht voor een stichting die nog geen tien jaar bestaat!  

In 2014 begon ik bij dit platform met het redigeren van columns, destijds een nieuwe rubriek. Twee jaar later kwam ik als secretaris en hoofdredacteur van de website in het bestuur. Sinds 2017 ben ik voorzitter. Stichting Jonge Historici is een club mensen gebleken die je niet zo snel verlaat.

De afgelopen jaren heb ik ontzettend veel samengewerkt en de diversiteit leren kennen van (jong-)historisch Nederland. Allereerst met de schrijvers voor onze website. Met recensenten die van auteurs complimenten kregen voor de moeite die ze deden om een unieke mening over een boek neer te pennen. Met columnisten en correspondenten die persoonlijke ervaringen koppelden aan historische gebeurtenissen en daar openhartig over schreven. Met geëngageerde historici die niet schroomden zich met hun genuanceerde meningen te mengen in een oververhit debat.

Simone’s laatste vergadering, helaas via de webcam.

Ik zat in de zaal bij drie Jonge Historicus van het Jaar verkiezingen, en zag negen finalisten ambitieuze plannen delen waarmee zij de jonge historici van nu op verschillende manieren wilden ondersteunen. Van mentorgesprekken en schrijfcursussen tot de ontwikkeling van lesmateriaal en lezingen met een biertje in de hand – iedere finalist was bereid zich een jaar lang in te zetten voor de volgende generatie geesteswetenschappers. Dat vind ik bijzonder aan ons werkveld. Ondanks de financiële en maatschappelijke druk die we in toenemende mate ervaren, zorgen we goed voor elkaar.

Om de stichting verder te professionaliseren zetten Liang de Beer, een van mijn voorgangers, en ik in 2018 het proces in werking om een Raad van Toezicht aan te stellen. We wilden het voortbestaan van de stichting kunnen garanderen in gevallen van nood, maar ook ervaring en kennis in huis halen. Het is niet te voorkomen dat een stichting soms moeilijke beslissingen moet maken of in onvoorziene situaties belandt. De huidige Raad van Toezicht is hierbij een toevluchtsoord gebleken.      

Het meest dichtbij kwam ik bij mijn medebestuursleden, tijdens talloze gezellige vergaderingen. De een bleef langer bij de club dan de ander, de een trad wat meer op de voorgrond dan de ander. Ieders bijdrage heeft de stichting geholpen zich verder te ontwikkelen, meer bekendheid te krijgen en meer jonge historici te begeleiden, te ondersteunen en zichtbaar te maken. En te groeien. Toen ik voor het eerst aantrad in het bestuur waren we met z’n vieren. Per 1 juni zeg ik gedag tegen een bestuur met zeven anderen. In de redactie en het projectmanagement werken nog eens 14 betrokken vrijwilligers en ook onze vaste pool met schrijvers en sprekers verdient een vermelding.  

Ik wens mijn opvolger Sheline Kap veel succes en vooral ontzettend veel plezier toe. Zelf vertrek ik met een gevoel van trots, trots dat ik zo lang één team heb gevormd met al die fantastische vrijwilligers uit het hele land.

Door Simone Vermeeren.

(Tekst loopt door onder de foto)



PS. Al die vrijwilligers werken met volle overtuiging kosteloos voor de stichting. Dat is voor niemand een probleem, daarvoor is onze missie te belangrijk. Maar achter de schermen maken we ieder jaar een beetje verlies, omdat we de website in de lucht moeten houden, administratieve kosten hebben en sprekers tijdens onze evenementen een reiskostenvergoeding aanbieden. Daarom vragen we dit voorjaar voor één keer zelf wat hulp. Doe jij een (kleine) donatie en help je ons nog eens tien jaar door te gaan? 

Berichten gemaakt 1231

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven