Onze vrouw in Hamburg: De doop in het Stadtpark

Hemelvaart 2016. Het zonnetje schijnt en ik heb een dag vrij. Met een internationaal gezelschap toog ik naar het Stadtpark om te genieten van het mooie weer in typisch Hamburgse stijl (om te barbecueën, that is). We zijn niet de enigen met dit idee, het Stadtpark is afgeladen: vriendengroepen, families met kinderen en verliefde stelletjes hebben eveneens het groen opgezocht. Maar ook in dit bonte gezelschap is er één groep die eruit springt, en niet alleen vanwege de grootte ervan.

Tientallen in het wit geklede mannen, vrouwen en kinderen zitten op bankjes voor een geïmproviseerd podium. Er wordt muziek gemaakt, en één voor één komen ze naar voren. Met de hulp van een tolk doen ze hun verhaal: ieder van hen heeft op enig moment in zijn of haar leven besloten het christendom te aanvaarden, en vandaag zijn zij bij elkaar gekomen om gedoopt te worden. Maar voor het zover is, spreken zij de verzamelde gemeenschap toe over hun pad tot bekering. Ik hoor hen spreken over onderdrukking, verloochening en uiteindelijk ook over de vreugde nu eindelijk in het openbaar te kunnen zeggen wie je bent en doen wat je wilt. Voor de verzamelde groep mannen, vrouwen en kinderen in het wit is dit het leven als een echte christen.

Tot zover niets bijzonders, mensen bekeren zich wel vaker. Wat deze doop bijzonder fascinerend maakt, is dat deze 92 nieuwe christenen vluchtelingen zijn, voornamelijk afkomstig uit Iran en Afghanistan. Zij zijn allemaal geboren als moslim en de islam verlaat je niet zomaar, want afvalligheid kan zeer serieuze gevolgen hebben. Van Irans bijna 80 miljoen mensen is ongeveer een kwart miljoen christen. Afghanistan (32 miljoen inwoners) heeft alleen een ondergrondse kerkelijke gemeenschap, waarvan niemand precies de omvang kent. Een openlijke keuze voor het christendom in Duitsland kan behoorlijke problemen opleveren in het land van origine als de vluchteling in kwestie geen Europese verblijfsvergunning krijgt.

DSC05914_a
De doop in het Stadtpark.

Die verblijfsvergunning is een belangrijk gegeven. Deze 92 vluchtelingen in Hamburg staan niet op zichzelf, overal in Europa is een trend zichtbaar van groepjes vluchtelingen die het christendom omarmen. Sceptici menen dat zij zich alleen maar bekeren in de hoop meer kans op zo’n felbegeerde verblijfsvergunning te maken. Ze twijfelen aan de oprechtheid van de nieuwe gelovigen, die zich vaak pas na aankomst in Europa in het christendom zijn gaan verdiepen. Maar dit dekt zeker niet de hele lading: één van de mannen die vandaag gedoopt zal worden vertelt bijvoorbeeld op het podium hoe hij in zijn thuisland zijn ware religie, het christendom, met niemand kon delen. Een bijzonder verstikkende omgeving, waar hij zijn ware zelf altijd heeft moeten verbergen. Pas nu, in Duitsland, kan hij openlijk christelijk zijn. En hij is zeker niet de enige.

Na het delen van de persoonlijke verhalen vervolgt de groep zijn weg naar het Stadtparkmeer voor het belangrijkste gedeelte van de middag. Hier zullen de 92 nieuwe christenen gedoopt worden. Eén voor één treden ze naar voren, onder luid gejuich en geklap van een veel grotere gemeenschap, die is gekomen om vrienden, familie en bekenden bij te staan op dit bijzondere moment. Geestelijken zeggen de standaardformule, en de in het wit geklede persoon laat zich achterovervallen om korte tijd onder water te gaan. Felicitaties volgen, en meer dan één omhelst de geestelijken daarna uit pure vreugde. De sfeer is uitgelaten, de gedoopten zijn bijzonder opgetogen. En zij niet alleen: een Duitse jongeman behorend tot de kerkgemeenschap vertelt mij vol enthousiasme hoe fijn hij het vindt dat deze vluchtelingen op het pad van God geleid zijn.

Met een stand vol flyers en andersoortig godsdienstig reclamemateriaal staat mijn leeftijdsgenoot in het park. Met zijn blonde haar en lichte huidskleur is hij een vreemde eend in de bijt in dit Oosterse gezelschap, maar dit deert hem niet. Hij verspreidt het woord van God, nu ook beschikbaar in Dari, Farsi en Pasjtoe-vertaling. Als ik vraag of deze informatie ook verkrijgbaar is in het Engels of Duits moet hij een antwoord schuldig blijven, deze is er gewoonweg niet. Ik krijg één flyertje mee met het adres van de kerk erop. Nederlandse expats behoren duidelijk niet tot de doelgroep vandaag.

foto brigitte

Brigitte van de Pas (1988) studeerde geschiedenis en Midden-Oostenstudies in Leiden. Sinds oktober 2015 woont zij in Hamburg, waar zij momenteel werkt als onderzoeker bij het statistiekplatform Statista. Zij blogt ook over haar avonturen in Duitsland op The Life And Times Of A Dutchie Abroad.

 

 

 

Berichten gemaakt 1231

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven