Het slot van Münster: een kasteel als universiteit
Als Nijmeegse student ben ik niet bepaald verwend als het aankomt op mooie universiteitsgebouwen. De Erasmustoren is gerust lelijk te noemen en ook de andere gebouwen zijn allesbehalve mooi. Voor ons geen mooie oude panden in het stadscentrum. Sinds ik aan de Universiteit van Münster studeer, is dat anders. Hier hebben we namelijk een kasteel tot onze beschikking.
Iedereen die ooit in Münster is geweest, zal het slot hebben gezien. Het imposante bouwwerk aan de rand van de binnenstad springt in het oog: een barok slot van 91 meter lang met twee zijbeuken. Sinds 1954 is hier een deel van de universiteit gevestigd en is het slot het zogenoemd ‘Wahrzeichen’. Helaas is dat dan weer zo’n onvertaalbaar Duits woord, net zoals Feierabend bijvoorbeeld (de vrije tijd na een dag werken). Het komt erop neer dat het kasteel belangrijk en kenmerkend is voor de universiteit. Een beetje zoals de Brandenburger Tor voor de stad Berlijn.
Het slot werd aan het einde van de 18 e eeuw gebouwd als residentie voor prins-bisschop Maximilian Friedrich von Königsegg-Rothenfels, keurvorst van het Heilig Roomse Rijk en Aartskanselier van Italië. Architect Johann Conrad Schlaun gebruikte hiervoor de voor Münster zo bekende combinatie van rode baksteen en kalksteen. De prins-bisschop overleed echter voordat de bouw voltooid was en zijn opvolger verbleef liever in Bonn dan in Münster. Hierna kwam het prinsbisdom ten einde. Zo’n vijftien jaar nadat het bouwwerk voltooid was, verloor het daarmee al zijn oorspronkelijke functie. In de jaren die volgden werd het slot door verschillende mensen, wiens namen niet belangrijk genoeg zijn om te onthouden, bewoond.
Samen met de gehele binnenstad werd het slot tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd. Er werd echter besloten om het kasteel, net als de binnenstad van Münster, grotendeels in de oude stijl weer op de bouwen. Het resultaat is datgene wat je vandaag de dag nog ziet. Eerlijk is eerlijk, de buitenkant is wel wat spannender dan de binnenkant. Veel van het interieur is verbrand tijdens de bombardementen of naar de verschillende musea van de stad overgebracht. De binnenkant dient vooral een praktisch doel.
Zeker nog een bezoekje waard, zijn de tuinen die bij het slot horen. Oorspronkelijk was dit zo’n typische, kitscherige baroktuin met keurig aangelegde heggetjes en grote fonteinen. Daar is niet zo veel meer van over. Nu is deze tuin een ietwat wild park, waar de Münsteranen graag mooie, zonnige dagen doorbrengen. Ook de bijbehorende botanische tuinen en kassen zijn zeker een bezoekje waard, de cactus-collectie is indrukwekkend.
Sinds de jaren 50 is het kasteel door de universiteit in gebruik. Helaas zijn er maar slechts 15 mensen die dezelfde master volgen als ik. Dat is helaas een te kleine groep voor de collegezalen in het kasteel. Wij zullen het moeten doen met de minder mooie universiteitsgebouwen. Behalve als ik de administratie nodig heb, dan kan ik ook even het kasteel binnenwandelen.
Rosa Pelser (23) studeerde geschiedenis aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Op dit moment verblijft ze vanwege haar master Nederland-Duitsland-Studies een jaar in Duitsland (Berlijn en Münster).