West Side Story

Filmrecensie | West Side Story

Wie in de laatste weken van 2021 een bezoek bracht aan de bioscoop, heeft de filmposters van de nieuwe West Side Story zeker niet gemist. De legendarische regisseur Steven Spielberg waagde het erop om een ‘remake’ van de oorspronkelijke film uit 1961 te maken. De gelijknamige musical verscheen voor het eerst in 1957 op het toneel in New York. Spielberg liep al langere tijd rond met plannen voor een nieuwe versie van de film. Het was niet de bedoeling om een complete remake te maken. Op de verfilming uit 1961 was veel kritiek. Spielberg was dan ook vastberaden om de punten van kritiek te corrigeren. Zo zijn de Puerto Ricaanse migranten in de film geen karikaturen meer en is het ook geen product meer van een stel witte mannen. Zijn film is dan ook in de prijzen gevallen en genomineerd voor zeven Oscars, waaronder de Oscar voor Beste Film.

Het verhaal

Het verhaal van West Side Story is gebaseerd op het verhaal van Romeo en Julia. In het New York van eind jaren ’50 komt de spanning tussen twee rivaliserende bendes, de Jets en de Sharks, op scherp te staan. De Jets is een bende met witte jongeren en jongvolwassenen, die de kinderen zijn van witte migranten. De Sharks is een bende die bestaat uit jonge Puerto Ricaanse migranten. De film begint met een confrontatie tussen beide bendes. Wanneer politie-inspecteur Schrank er een halt toe roept, zijn beide bendes te trots om zich over te geven en het geweld te stoppen. Uiteindelijk besluiten de leiders van beide bendes, de witte Riff (Mike Faist) en de Puerto Ricaanse Bernardo (David Alvarez), tot een rumble, een gevecht tussen beide bendes. De winnaar mag in de wijk blijven, de verliezer moet vertrekken. Ondertussen vallen twee personen als een blok voor elkaar: de Puerto Ricaanse Maria (Rachel Zegler) en de witte Tony (Ansel Elgort). Tony is de oudere broer van Riff en Maria is het jongere zusje van Bernardo. Je raadt het al: aan beide kanten wordt deze liefde ontmoedigd. Maar toch spreken Tony en Maria in het geheim met elkaar af.

De Puerto Ricaanse migrant

In de nieuwe film weet Spielberg complexe personages neer te zetten met een realistisch verhaal. Maria, Bernardo en zijn verloofde, Anita (Ariana DeBose), zijn alle drie migranten uit Puerto Rico. Onderling spreken zij Spaans. Gedurende de film komen ook veel culturele verwijzingen voorbij. De Puerto Ricaanse personages worden gespeeld door acteurs en actrices met een Latinx achtergrond. Dat was onder andere een punt van kritiek op de film uit 1961. Anita werd toen als enige gespeeld door een persoon met een Latinx achtergrond: de Puerto Ricaanse en legendarische Rita Moreno, die uiteindelijk de Oscar voor Beste Vrouwelijke Bijrol won in 1962. De Grieks-Amerikaanse George Chakiris speelde Bernardo en de Russisch-Amerikaanse Natalie Wood speelde Maria. De acteurs die Puerto Ricanen speelden kregen allemaal make-up op, wat hun huid donkerder liet lijken. Zo ook de relatief lichte Moreno.

Discriminatie en racisme zijn dan ook twee concepten die de film duidelijk naar voren laat komen. De Jets maken voortdurend racistische opmerkingen naar de Sharks. Dat was natuurlijk wel te verwachten: in de jaren ’50 was dit niet ongewoon. Maar wat de filmmakers nu ook kort aan de orde brengen, is het colorisme dat binnen de Puerto Ricaanse gemeenschap speelt. Anita, gespeeld door de Afro-Puerto Ricaanse Ariana DeBose, heeft als een van de weinigen een donkere tint. Hoewel het onderscheid in eerste instantie alleen door haar verloofde gemaakt wordt, speelt dit wel degelijk in meerdere gemeenschappen die hun roots in Zuid- en Midden-Amerika hebben.

Progressie, minder karikatuur

Hoewel de personages in de film uit 1961 als karikaturen werden neergezet, hebben de filmmakers dat goedgemaakt door het verhaal realistischer te maken. De historische en sociale context waarin beide bendes verkeren is duidelijk. Voor de kijker wordt helder waarom er zo veel spanning is tussen de twee groepen. De Jets zijn gefrustreerd, omdat ze te arm zijn om te vertrekken naar andere, welvarende delen van New York en door de politie worden ze als uitschot behandeld. De Puerto Ricanen worden neergezet als hardwerkende migranten, maar zij worden continu lastiggevallen door de Jets en de politie vanwege hun huidskleur en accent. Deze frustraties reageren ze op elkaar af.

Ten slotte snijdt de film naast racisme ook andere serieuze thema’s aan. Anybodys heeft er alles voor over om deel uit te maken van de Jets. Maar de Jets accepteren hem niet, omdat ze een meisje is. Hoewel dit tijdens de film nooit expliciet wordt besproken, wordt al snel duidelijk dat Anybodys transgender is. Hij moet letterlijk vechten voor zijn plekje binnen de bende. In zowel het toneelstuk als de originele film was Anybodys een meisje dat als tomboy door het leven ging.

Met deze nieuwe veranderingen die het verhaal realistischer maken en minderheden vertegenwoordigen, is het product zeer interessant. De film is zeker de moeite waard voor eenieder die de originele film heeft gezien, maar ook een mooie film voor de jongere generaties.

Door Rajae el Morabet Belhaj


Steven Spielberg: West Side Story (2021)
Met o.a. Ansel Elgort, Rachel Zegler, Ariana Debose en Rita Moreno
Te zien op Disney+


Rajae el Morabet Belhaj (1998) heeft de bachelor Geschiedenis aan de Universiteit Leiden afgerond, waar ze zich heeft gespecialiseerd in raciale betrekkingen in de Amerikaanse samenleving in historisch perspectief. Momenteel volgt ze de master History: Cities, Migration and Global Interdependence in Leiden en doet zij onderzoek naar sociale relaties tussen etnische groepen in Amerika.

Berichten gemaakt 1231

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven