De band tussen Nederland en de Verenigde Staten gaat al terug tot de zeventiende eeuw, toen onder leiding van onder anderen Peter Stuyvesant een Nederlandse kolonie in Noord-Amerika het levenslicht zag. De Nederlandse kolonie werd echter al snel opgenomen in het Engelse koloniale rijk en werd al snel een voetnoot in de Amerikaanse geschiedenis. Dit veranderde aan het begin van de negentiende eeuw met de boeken van Washington Irving. In de tweede helft van de negentiende eeuw kwam er een nieuwe immigratiestroom vanuit Nederland op gang die, in ieder geval op het eerste gezicht, werd gedreven door de zoektocht naar meer godsdienstvrijheid. Deze nieuwe Nederlandse kolonisten stichtten kolonies in het Midwesten van de Verenigde Staten, die zich onderscheidden van hun buren door een nadruk op een Nederlandse religieuze identiteit, met Nederlandstalige kerkdiensten en kranten. De Nederlandse opleving leidde tot een periode die Holland Manie wordt genoemd, waarin alles dat Nederlands was, goed was. In die tijd werden ook stereotype beelden over Nederland en haar bevolking gevestigd en versterkt. Hansje Brinkers stopte zijn vingers in de dijk en Theodore Roosevelt werd president van de Verenigde Staten. Nederland, Nederlanders en Nederlands-Amerikanen stonden gelijk aan Volendammer klederdracht, windmolens en tulpen, een beeld dat sindsdien wereldwijd is geëxporteerd.
EERST DE LONGREAD LEZEN? DEZE VIND JE HIER!
