Onze vrouw in Melbourne: border security in de negentiende eeuw

Als onderdeel voor mijn studie Geschiedenis in Leiden, ga ik dit semester een aantal vakken volgen aan Monash University in Melbourne. De vakken die ik ga volgen gaan voornamelijk over migratiegeschiedenis, cultuur, identiteit en minderheden. Voordat mijn avontuur in Melbourne gaat beginnen, verblijf ik eerst een weekje in Sydney, onder andere om al iets meer te weten te komen over de rijke migratiegeschiedenis van Australië. Vorig semester heb ik stage gelopen bij het Huygens ING in Den Haag. Daar heb ik geholpen met een onderzoek naar de immigratie van Nederlanders naar Australië (vooral in Sydney en Melbourne) na de Tweede Wereldoorlog (vooral in de jaren 50 en 60). De migratiegeschiedenis begint echter al ver voor deze periode. De First Fleet arriveerde in Sydney onder leiding van kapitein Arthur Philip. De vloot bestond uit een groep schepen uit Engeland met voornamelijk Britten aan boord; zij vormden de eerste immigranten in Australië.

Foto 1

Veertien maanden na aankomst van deze eerste immigranten, brak er bij de Aboriginals (de ‘oorspronkelijke’/indigenous bevolking) een pokkenepidemie uit, een Europese ziekte. Wat ik mij afvraag is hoe het kan dat er pas veertien maanden na aankomst van de Europese immigranten een Europese ziekte uitbrak? Waarom gebeurde dit niet veel eerder, bijvoorbeeld bij het eerste contact tussen de Aboriginals en de Europeanen? Op deze vraag is tot op de dag van vandaag geen echt antwoord gevonden. De Aboriginals denken wel te weten hoe het is gegaan. Zij zeggen, net als prof. Dennis Foley van de University of Newcastle, dat de Engelsen de Aboriginals expres hebben besmet  met de pokken, net zoals ze bij de indianen in Amerika hebben gedaan tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1775-1783) (door middel van het uitdelen van besmette dekens). Een écht bewijs voor dezelfde daad in Australië ontbreekt helaas, behalve in de ongeschreven bronnen van de Aboriginals.

Foto 2

Dit mysterie brengt ons bij Quarantaine Station, ook wel Q Station genaamd. Q Station ligt in Manly (een wijk in Sydney aan het strand) en is bereikbaar via een zeer steile klim (dit weet ondergetekende uit eigen ervaring), die je onder andere ook langs het huis brengt, waar Jay Gatsby (Leonardo DiCaprio) in de film de Great Gatsby woont. Q Station is opgericht in de jaren ’30 van de negentiende eeuw om bovenstaande epidemieën te voorkomen. Schepen werden bij aankomst in Sydney gevraagd of ze zieke passagiers aan boord hadden. Zo ja, dan werden ze naar Q Station gebracht. Zo nee, dan werd de boot geïnspecteerd en daarna vaak alsnog naar Q Station gebracht. Daar moesten de bemanning en de passagiers 40 dagen (of meer) in quarantaine doorbrengen om zo ‘gezond’ Australië binnen te komen. Schepen wilden deze periode van 40 dagen voorkomen, omdat de scheepvaartmaatschappij voor de kosten van het verblijf moest opdraaien. Daarom werden zieke gevallen vaak voor het bereiken van de haven overboord gegooid.

Foto 3
Foto 3

Q Station strekt zich uit over een groot gebied. Bij aankomst ging de bagage door een soort ontsmettingswasmachine
(zie foto 1), waar alles helemaal schoon gestoomd werd. De passagiers werden naar de douches gedirigeerd (foto 2). Omdat 1e klas reizigers weigerden om gezamenlijk te douchen zijn er aparte hokjes gemaakt. In het eerste hokje moesten de passagiers zich uitkleden en hun kleding in een mand doen. In het tweede hokje moesten ze douchen en om te controleren of men ook daadwerkelijk douchte was er in elke douche een peek hole aanwezig. Vervolgens trokken de passagiers in het derde hokje hun tweede set kleding aan (die set was bij aankomst ingeleverd en inmiddels al in de wasmachine geweest). Op basis van het boarding ticket ging men daarna naar 1e, 2e of 3e klas accommodatie. De omstandigheden tussen de accommodaties verschilden behoorlijk; het ging van een vakantieverblijf tot een echt kamp.

Foto 4
Foto 4

Q Station is tot 1984 gebruikt en je kan het station (en het bijbehorende strand) nu bezoeken. De accommodaties staan er nog en sommige zijn open voor bezoekers. De meeste zijn deel van het hotel dat de locatie van Q Station nu heeft overgenomen. Door in het hotel te verblijven, steun je het behoud van de historische plek. Tevens kun je de graveringen (zie foto 3) bekijken die door de beste schrijver van elk schip bij aankomst in zandsteen zijn gemaakt. De University of Sydney doet research naar de graveringen en inscripties. Ook kun je naar de begraafplaatsen gaan (zie foto 4: begraafplaats zonder stenen door tekort aan onderhoud, er zijn ook nog begraafplaatsen met grafstenen) waar de mensen (en twee zusters) liggen die tijdens hun verblijf aan ziekte zijn overleden.

Q Station is het begin van een lange migratiegeschiedenis die nu nog steeds bezig is. Ik hoop tijdens mijn tijd in Melbourne meer te weten te komen over de migratiegeschiedenis van Australië.

AnneAnne Brehler (1993) zit in het derde jaar van haar bachelor (sociale) Geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Afgelopen semester heeft Anne stage gelopen bij het Huygens ING in Den Haag, ze deed hier onderzoek naar de migratie van Nederland naar Australië na de Tweede Wereldoorlog. Dit semester volgt ze vakken over migratie, minderheden, cultuur en identiteit aan Monash University in Melbourne, Australië.

Berichten gemaakt 1231

Eén gedachte over “Onze vrouw in Melbourne: border security in de negentiende eeuw

  1. Prima Anne. Goed voor mijn historisch perspectief over immigratie en de gevolgen voor de oorspronkelijke bewoners.
    Ook interessant: de gevallen’ die overboord werden gezet. De grote vraag is: hoever uit de kust !!!?

Reacties zijn gesloten.

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven