Regisseur Ryan Coogler is geen onbekende als het gaat om het vertellen van betekenisvolle verhalen over de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Met films als Black Panther en Fruitvale Station gaf hij die verhalen al eerder een wereldwijd podium. Nu kan ook Sinners aan deze lijst worden toegevoegd. Coogler maakt met Sinners zijn meest persoonlijke film tot nu toe. Uit het rouwproces om zijn oom James die hem altijd in zijn creativiteit had gesteund, werd deze film geboren.
Het verhaal volgt Smoke en Stack, twee broers die in Chicago voor Al Capone werkten en nu terugkeren naar hun geboorteplaats in de Mississippi Delta. De broers zijn van plan om hier een Juke Joint te openen, een eenvoudige kroeg waar vooral de Afro-Amerikaanse gemeenschap in het Zuiden van de Verenigde Staten samenkwam voor live muziek en dans. Voor de opening vragen ze hun neef Sammie, de bluesminnende zoon van een strenge predikant, om op te treden. Na een avond vol muziek en extase, die veelbelovend begint, neemt de sfeer een donkere wending wanneer de blues de aandacht trekt van een onverwachte en bovenal ongewenste groep. Een bloederig horrorverhaal ontvouwt zich, waarin vampiers met hun muziek mensen proberen te verleiden om aan hun zijde te komen.
Het ritme van verzet en verleiding
Het is de grote liefde voor bluesmuziek van Cooglers oom die het emotionele fundament van Sinners werd. En die liefde voor muziek, niet alleen voor blues, weergalmt door de hele film en trekt de kijker mee in het verhaal. De melodieën van de blues, die zijn oorsprong vond in werkliederen van tot slaaf gemaakte Afro-Amerikanen op de plantages in het Zuiden van de Verenigde Staten, transporteren de kijker regelrecht naar de jaren dertig. Sinners geeft op een krachtige wijze weer hoe gemarginaliseerde gemeenschappen in muziek hun identiteit, kracht en troost vonden. Zonder twijfel draait de beste scène van de film dan ook om dit thema. Tijdens het optreden van Sammie vullen zwarte artiesten uit alle denkbare decennia de Juke Joint en creëren ze een explosie van cultuur, dans en muziek. Van swingdans uit de jaren 1920 tot 90’s HipHop en van Zaouli-maskerdans uit Ivoorkust tot jaren 80 rockgitaristen.
Maar de film laat ook de keerzijde van muziek zien, haar verleidende kracht. De vader van Sammie waarschuwt hem hiervoor, maar Sammie negeert de raad totdat blijkt dat zijn muziek wel degelijk vampiers aantrekt. Deze duistere associatie met blues in de film komt niet uit het niets. Blues wordt namelijk ook wel ‘de muziek van de duivel’ genoemd. Zeker in het verleden had de muziekstroming deze reputatie omdat het thema’s als sensualiteit en opstand behandelde, onderwerpen die in scherp contrast stonden met de normen van de kerk.
Segregatie en solidariteit
Sinners schetst een aangrijpend beeld over de worstelingen van de zwarte gemeenschap onder Jim Crow. Hoewel de slavernij in Amerika officieel al decennia lang was afgeschaft in de jaren dertig, wordt de nasleep hiervan pijnlijk duidelijk in de film met bijvoorbeeld de aanwezigheid van segregatiewetten en de Ku Klux Klan. De vampiers in de film zijn vooral een metafoor voor de haat en het racisme dat diep verankerd blijft in de Amerikaanse samenleving. In een van de laatste scènes van de film zien we dan ook dat het niet de bloedverslindende monsters zijn die de meest kwaadaardige vijand blijken te vormen…
Niet alleen de zwarte gemeenschap staat centraal, ook andere etnische minderheden in de Mississippi komen aan bod. Zo zijn er de Chinese winkelhouders Grace en Bo Chow, die goederen leveren aan de Juke Joint. Zoals veel Chinese Amerikanen in die tijd, runden zij een eigen winkel. Dit was een beroep dat velen binnen deze gemeenschap uitoefenden vanwege hun buitengesloten positie op de arbeidsmarkt. De Chows runnen twee winkels, één voor witte klanten en één voor zwarte klanten. Dit was het gevolg van de segregatiewetten die een strikte scheiding tussen beide groepen voorschreven. Ondanks deze verplichting waren zulke winkels vaak belangrijke steunpunten voor de zwarte gemeenschap, onder andere doordat ‘zwarte winkels’ regelmatig krediet verleenden waar ‘witte winkels’ dat weigerden. Deze onderlinge steun tussen de Chinese en de zwarte gemeenschap zie je terug in de film. De Choctaw, een inheems volk uit het zuidoosten van de Verenigde Staten, komen ook voor in de film. De Choctaw werden in deze regio geconfronteerd met landonteigening en verdrijving. Hun spiritualiteit en band met het land spelen een rol in het verhaal. Ook de oppressie van de Ierse gemeenschap komt aan bod.
Sinners is een meeslepende film die muziek, spiritualiteit en verzet op een integrerende manier verweeft met horror. Coogler eert met deze film niet alleen de zwarte cultuur en geschiedenis, maar werpt ook een kritische blik op de blijvende erfenis van onderdrukking. Sinners is niet alleen een horrorfilm in een historische setting, maar laat ook de horror achter de historie zien.
Door Mies de Hond
Sinners (2025), dir. Ryan Coogler
met o.a. Michael B. Jordan, Hailee Steinfeld en Miles Caton
Thuis te streamen op Prime Video
Mies de Hond (2003) is momenteel bezig met haar bachelor Geschiedenis aan de Universiteit Utrecht.
Hierbij verdiept ze zich voornamelijk in cultuurgeschiedenis en publieksgeschiedenis. Daarnaast heeft ze een grote interesse in fotografie en film.
