In The Wonder (regie Sebastián Lelio) wordt een opmerkelijk negentiende-eeuws fenomeen uitgelicht. Een Iers meisje claimt al vier maanden niet te hebben gegeten zonder te verzwakken, en een Engelse verpleegster wordt aangesteld om uit te vinden hoe dit kan.
Fasting girls
De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Emma Donoghue uit 2016. Donoghue’s boek is vervolgens weer gebaseerd op een reeks waargebeurde verhalen uit de negentiende eeuw. Er zijn uit die tijd namelijk meerdere meisjes uit verschillende landen bekend die claimden niet te hoeven eten, bekend als ‘fasting girls’. Deze meisjes werden vaak gezien als wonderen van God, of ze claimden zelf bepaalde mystieke krachten te bezitten. Van sommige meisjes is nooit duidelijk geworden hoe ze het zonder eten uithielden, terwijl er minstens één is overleden aan de gevolgen van uithongering. Een korte internet-zoektocht laat zien dat The Wonder verhaalelementen leent van diverse fasting girls.
Thema’s en tegenstrijdige verhalen
Het begin en einde van de film lijken te suggereren dat dit een verhaal is dat voor meerdere interpretaties open is. De film begint en eindigt namelijk met een merkwaardig soort raamvertelling, waarin we de loods zien waar de filmset in is gebouwd. Een voice-over vertelt ons dat we een verhaal gaan zien, en dat we moeten begrijpen dat iedereen in de film in zijn eigen verhaal gelooft. Het einde van de film is daarentegen, zonder de ontknoping weg te geven, vrij rechtlijnig. Ik had bepaald niet het idee dat er meer dan één ‘goed antwoord’ was. Misschien slaat de raamvertelling niet zozeer op hoe we als kijker de film moeten zien, maar slaat het op de personages zelf. De dorpsgenoten en familie van de vastende Anna geloven dat ze door God is uitverkoren, terwijl verpleegster Elizabeth gelooft dat niemand van alleen lucht kan leven. Deze tegenstelling tussen religie en wetenschap is zeker een thema in de film, maar een raamvertelling om ons hierop te wijzen lijkt mij wat overbodig; daar is de film immers zelf voor.
De film laat wat dat betreft wat liggen; diverse boeiende thema’s worden aangestipt, maar naar mijn mening nooit helemaal invoelbaar gemaakt. Dit is niet het soort historische drama dat je wil meeslepen in het verleden, maar eerder eentje die de feiten voor je op tafel legt. De stijl is sober, en het acteerwerk ingehouden. Dit zal de ene kijker meer aanspreken dan de ander. Wel moet ik ze een groot compliment voor de kostuums geven; die worden vaak ‘moderner’ gemaakt om het publiek van nu meer aan te spreken, maar in The Wonder draagt iedereen de juiste kleding voor de tijdsperiode en dragen alle vrouwen zelfs netjes hoeden als ze buiten zijn. Deze kostuums passen perfect bij het sobere realisme van de film, zonder dat iedereen in modderige vodden rondloopt om te benadrukken hoe zwaar het leven was.
Al met al is The Wonder een degelijk historisch drama over een minder bekend onderwerp, maar slaagt het er niet geheel in de kijker mee te slepen. Je leert uiteindelijk niet écht iets over (katholieke) wonderen of negentiende-eeuws Ierland, maar de ontknoping houdt het toch interessant.
Door Stella van Ginkel
The Wonder (regie Sebastián Lelio), 2022. Nu te zien op Netflix.
Stella van Ginkel (1995) studeerde geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Zij is gespecialiseerd in vroegmoderne geschiedenis en schreef haar masterscriptie over vrouwen in de Franse Verlichting. Ook studeerde zij Toegepaste Ethiek aan de Universiteit Utrecht waar ze zich specialiseerde in milieu- en onderwijsethiek. Momenteel houdt ze zich bezig met bodemverontreiniging voor de Provincie Utrecht en in haar vrije tijd schrijft ze en is ze een fervent Wikipedia-editor.
