Recensie | Met deze tips van een Princeton-letterkundige kun jij je paper in een academisch tijdschrift krijgen

Het klonk al te mooi om waar te zijn: een artikel schrijven in twaalf weken. In dit vernieuwde handboek  begin je niet bij een lege pagina, maar leer je stap-voor-stap hoe je een werkgroepessay om kan schrijven tot een tijdschriftartikel. Een accuratere titel voor het boek was geweest Rewriting Your College Paper into a Journal Article, Probably in Twelve Weeks, maar dat bekt natuurlijk minder lekker. De gekozen titel laat zien dat Wendy Laura Belcher, afrikanist en letterkundige aan Princeton, haar ideeën met verve verkoopt. En als je haar boek goed bestudeert, leer jij hoe je dat ook kan doen.

Heb je nog ergens een essay liggen waarvoor een enthousiaste docent je een 9 gaf? Of heb je een hoofdstuk in je proefschrift met een pakkend en spannend centraal idee? Waarschijnlijk overweeg je dan nu om deze tekst om te schrijven naar een Echt Artikel voor een Echt Engelstalig Tijdschrift. Het moet voor je academische carrière, het mag omdat je iets te vertellen hebt en je wilt het omdat het een spannende uitdaging is.

Belchers handboek helpt je in twaalf stappen door dit herschrijfproces. Ze onderscheidt twee routes: een voor de kwantitatieve sociale en natuurwetenschappen en een voor kwalitatieve geesteswetenschappen. Het boek is dus bruikbaar voor cultuurhistorici, maar misschien nog wel bruikbaarder voor sociaal-economische geschiedkundigen en digital humanities­­-discipelen. Voor hen zijn beide routes interessant. 

Carrière maken

Belchers toon is bemoedigend. Regelmatig feliciteert ze je met je voortgang en in week vijf mag je zelfs op vier invullijntjes een compliment voor jezelf schrijven. Ondanks dit optimisme wil Belcher ook eerlijk zijn: het peer review proces kan hard en willekeurig zijn, publicaties zijn bittere noodzaak voor een academische carrière, vrijwel niemand leest je hele artikel en perfectie is niet het doel, maar publicatie. Oh ja, schrijf niet voor bundels, want bundelhoofdstukken leest niemand.

Gelukkig is er ook weer hoop in deze harde realiteit. De meeste geesteswetenschappelijke tijdschriften zitten te springen om kopij, onthult Belcher. Redacties zijn dus stiekem dolblij als je bij hen aanklopt. Als je een goed artikel hebt geschreven, dan kun je het altijd wel ergens kwijt. Geef de moed dus niet op als je de eerste keer bent afgewezen. Met doorzettingsvermogen kom je er wel, stelt Belcher. Artikelen waarmee auteurs nobelprijzen wonnen werden vrijwel altijd de eerste keer afgewezen. 

Werkboek

Writing Your Journal Article in Twelve Weeks is meer een werkboek dan een handboek. Het boek zit vol met lege schema’s, checklists en invullijntjes. Iedere week heeft een hoofdtaak, en elke werkdag een specifieke, kleinere taak. Je moet dus ook echt aan de slag. Belchers boek wordt veel gebruikt voor schrijfcursussen, vandaar dat er ook groepsopdrachten in zitten waarin je teksten uitwisselt met andere deelnemers. Maar ook voor de eenling is er in twaalf weken veel te leren.


Zeven tips van Belcher voor het schrijven van een tijdschriftartikel

1. Maak je punt al in de eerste drie alinea’s

Nederlandse geschiedenisstudenten leren dat ze hun essays op moeten zetten rond een hoofdvraag met deelvragen. Dit uitgangspunt leidt tot degelijk onderzoek, maar ook tot lelijke teksten. In de studentenessays zet ik er het liefst een dikke rode streep door als de onderzoeksvraag  cursief en na een dubbele punt wordt opgelepeld.

Als je wilt meespelen in de Angelsaksische tijdschriften moet je in je artikel één belangrijk idee betogen dat in één a twee zinnen samen te vatten is. Dit centrale idee komt voort uit het debat (of het gemis daar aan) onder historici en kan worden onderbouwd met bewijs.

Academici hebben niet de tijd om artikelen daadwerkelijk te lezen. Meestal komen ze niet verder dan de eerste drie alinea’s, of ze skimmen de tekst. Daarom moet je ze snel vertellen wat jouw artikel hen te bieden heeft, en waarom ze wel echt moeten doorlezen. Je artikel is geen roman of Netflixserie. Verklaphet plot van je onderzoek direct.

2. Schrijf als een advocaat, niet als een detective

Door de hoofdvraagmethode zijn studenten vaak geneigd om alles maar op te schrijven dat ze tegen zijn gekomen in hun zoektocht. Belcher vergelijkt die werkwijze met een detective die een plaats delict moet rapporteren: elk detail is van potentieel belang.

Als je het onderzoek hebt gedaan, schrijf je echter niet meer vanuit je vraag, maar vanuit je gevonden antwoord. Je moet schrijven als een advocaat, niet als een detective. In de rechtszaal betoogt een advocaat een stelling en voert hiervoor alleen het belangrijkste, meest overtuigende bewijs aan dat zijn punt ondersteund. Voor artikelen betekent dit dat veel onderzoek niet zichtbaar is. Een artikel, zo stelt Belcher, is als een ijsberg: het is de top die boven water zichtbaar is. Daaronder bevindt zich een massa met essentieel maar onzichtbaar werk.

3. Eerst je punt, daarna je bewijs

Net als de centrale these van je artikel, moet je de conclusie van een paragraaf of alinea ook zo snel mogelijk verklappen. Door de onderzoeksvraagmethode zijn veel beginnende historici geneigd om eerst hun bewijs te presenteren en daarna pas de conclusie te formuleren. Belcher stelt dat je dit moet omdraaien: maak eerst je punt, en bewijs deze daarna. Je kan na de analyse van het bewijsmateriaal weer kort dat punt herhalen.

4. Analyseert wanneer gij citeert

In studentenessays zie ik vaak prachtige citaten uit bronmateriaal zonder verdere uitleg. Studenten denken dat deze bronfragmenten voor zich spreken. Citaten spreken echter nooit voor zich en Belcher benadrukt dat je ze altijd moet uitleggen. Zeker bij block quotes moet je vertellen waarom lezers deze moeten lezen en wat ze er uit moeten halen. Als je in het Nederlands schrijft: een citaat in oud(erwets) Nederlands begrijpen lezers niet direct of wordt door hen überhaupt overgeslagen. Vertel je lezers wat ze uit het citaat moeten halen.  

Extra tip van de recensent: als je een alinea beëindigt met een citaat – uit je bronnen of uit de secundaire literatuur – dan kan je deze beter parafraseren. Het begin en het slot van een alinea zijn bedoeld om jouw punt te maken. Die posities zijn te belangrijk om zomaar aan een ander te geven.

5. Ga voor een jong open access tijdschrift

Voor een academische carrière lijken A-publicaties onmisbaar. Echter, om geciteerd te worden hoef je niet in toptijdschriften te staan. Uit bibliometrisch onderzoek blijkt dat door zoekmachines als Google Scholar de artikelen in goede B-tijdschriften ook worden gevonden. Belangrijker: die artikelen worden ook gewoon geciteerd. Artikelen die open access zijn doen het zelfs nog beter.

Goede maar jonge tijdschriften (3-7 jaar oud), zo onthult Belcher, ontvangen minder artikelen. Hier is dus ook minder competitie om de pagina’s. Desondanks kunnen de redactie en peer review kwalitatief vergelijkbaar zijn met die van toptijdschriften. Om een grotere kans te maken op publicatie is het dus helemaal geen schande om je artikel naar een goed maar jong open access tijdschrift op te sturen.

6. De titel: hoe langer, hoe beter

De titel van je artikel is het meest gelezen onderdeel. Academici hebben niet de tijd om alles te lezen, dus de meesten zullen jouw artikel alleen maar tegenkomen als een link in een zoekmachines of in de bibliografieën van andere auteurs. Daarom moet je een titel verzinnen die de inhoud van je tekst dekt.

Bibliometrisch onderzoek laat zien dat lange titels met een dubbele punt vaker geciteerd worden. Althans, tot de 21 woorden. Daarna is het effect negatief. Verder raadt Belcher je aan om vooral niet diepzinnig of geestig te zijn. Je titel moet zo concreet mogelijk zijn. Dit vergroot je vindbaarheid via bijvoorbeeld Google Scholar.

7. Houd vol

Is je artikel afgewezen? Neem een week om het te verwerken, lees de peer reviewrapporten daarna goed door, herzie je artikel en dien het elders opnieuw in. Doorzetters worden beloond.

Door Adriaan Duiveman.


Wendy Laura Belcher, Writing Your Journal Article in Twelve Weeks: A Guide to Academic Publishing Succes
The University of Chicago Press, 2019 (tweede, vernieuwde editie), 430 pagina’s
ISBN: 9780226499918
€ 77,99


Adriaan Duiveman is promovendus aan de Radboud Universiteit. Hij doet onderzoek naar de sociale en culturele impact van (natuur)rampen in de achttiende eeuw.

Berichten gemaakt 1231

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven