Wolf Hall: een uitzonderlijk menselijk historisch drama
Henry VIII (1491-1547) is het zat. Na 15 jaar huwelijk heeft hij nog steeds geen mannelijke opvolger om de prille Tudor dynastie veilig te stellen. Als de paus dan ook nog eens weigert hem van zijn vrouw Catharina van Aragon (1485-1536) te scheiden, valt aan Henry’s trouwe adviseur kardinaal Wolsey (1471-1530) en zijn advocaat Thomas Cromwell (1485-1540) de moeilijke taak om de koning goedschiks of kwaadschiks van Catharina te ontdoen.
Het is het Tudor tijdperk zoals we het nog nooit hebben gezien; in de televisie miniserie Wolf Hall treffen we geen uitvergrote karikaturen van Henry VIII en zijn eindeloze rits vrouwen aan, of overmatig gebruik van vroegmoderne vrijpartijen om de zaak spannend te houden, maar alleen prachtige kostuums en degelijk acteerwerk. De serie tilt het historische drama naar een hoger plan, niet met meer zwaardvechttscènes of een groter budget, maar door middel van ingetogen decors en kwaliteit: iets waar het andere historische producties nog wel eens aan ontbreekt.
Weinig toeters en bellen
De BBC bewijst weer eens dat het verleden weinig toeters en bellen nodig heeft om interessante scenario’s op te leveren. Terwijl er in Nederland 8 miljoen euro werd geïnvesteerd om Frank Lammers en de andere usual suspects van de Hollandse filmindustrie 2½ uur zeventiende-eeuws CGI-zeeslagje te zien spelen, betaalden de Britten grofweg hetzelfde bedrag voor 6 afleveringen van Wolf Hall. In deze bewerking van Hillary Mantels bekroonde romans volgen we Thomas Cromwells slingerende pad naar de hoogste treden van de zestiende-eeuwse maatschappelijke ladder. Thomas staat als kardinaal Mosley’s rechterhand oog in oog met de machtigste figuren van het Engelse establishment. Door wijsheid en intrige weet Cromwell, de charmante, intelligente en meedogenloze zoon van een hoefsmid, in de gratie van de koning te komen en verstrengelt zijn lot zich steeds verder met dat van de edelen in Henry’s entourage.
Wolf Hall is uitzonderlijk menselijk, zelfs voor een historisch drama. De serie weet de clichés van het genre bewonderenswaardig te vermijden. Hoewel acteur Damian Lewis (Band of Brothers, Homeland), naast zijn passende haarkleur toch niet de meest gewichtige keuze voor de rol van Henry genoemd mag worden, zet hij een geloofwaardige koning neer. In Lewis’ versie van de Engelse staatshoofd komt een diepe emotionele verscheidenheid naar voren; Henry is tegelijk een verwende als aimabele edelman en een subtiele maniak. Zijn verraderlijke temperament ligt niet aan de oppervlakte, maar is toch voelbaar en dreigend. Andere acteurs die vaker op het Britse tv scherm te zien zijn, lijken in het serieus geschreven Wolf Hall beter acteerwerk af te geven. Zo is actrice Claire Foy (Crossbones) een ingetogen Anne Boleyn en past acteur Anton Lesser, wiens trillerige stem in andere series soms iets karikaturaals heeft, heel goed in de setting als filosoof en staatsman Thomas More.
Authenticiteit
Op het eerste gezicht kunnen de decors van Wolf Hall een beetje leeg aandoen, alles ziet eruit alsof het echt gebruikt word. Naarmate de serie vordert dragen de zachte kleuren en het feit dat de hele serie op locatie gefilmd is alleen maar bij aan het gevoel van authenticiteit. De grootste historische onjuistheden die Britse experts konden aanwijzen waren opmerkingen over het feit dat de actrice die Jane Seymour speelt te mooi zou zijn en dat de personages iets te modern over zouden komen. Aan de BBC’s inspanningen om een accurate historische achtergrond te creëren ligt het in ieder geval niet; volgens de regisseur werd er twintig duizend pond aan kaarsen uitgegeven. Sommige scenes werden zelfs met maar een enkele kaars als lichtbron gefilmd. In Groot-Brittannië gingen er stemmen op dat sommige scènes te donker zouden zijn. Deze kritiek is op zichzelf genoeg om bij mij, als liefhebber van historische tv, nieuwsgierigheid op te wekken.
Wolf Hall is gebaseerd op een bestseller en bouwt op een solide script, prachtige decors en overtuigend acteerwerk. De BBC heeft kosten nog moeite gepaard om een modern, accuraat en kwalitatief hoogstaand historisch drama te maken. Hierdoor is de serie niet de zoveelste verbeelding van Henry VIII’s escapades, maar een nieuw hoogtepunt binnen het genre dat voor iedereen met historische interesse of behoefte aan een avondje goede televisie de moeite waard is.
Titus van de Kerke (1991) schreef tijdens zijn bachelor geschiedenis op de Universiteit Van Amsterdam een scriptie over de oprichting van de eerste Nederlandse veiligheidsdienst en studeert sinds september Intelligence studies and international history in Wales.
