Jonge Historici presenteert: De Lustrumbundel
De premisse
De trouwe lezer van deze website is het niet ontgaan: in 2016 bestaat de landelijk bekende Stichting Jonge Historici Schrijven Geschiedenis vijf jaar. Omdat deze vijf vette jaren, die volgden op een zeer magere leegte van jonghistorisch verband, weerslag te laten vinden in een tastbare uitgave die rechtstreeks de archieven in kan, besloten de vier apostelen van het derde dagelijks bestuur der Jonge Historici dat de drukpers moest rollen en legden zij zich toe op de verantwoordelijke taak van het tot stand laten komen van een heuse lustrumbundel. Daarnaast vonden deze vier Wijzen het ‘gewoon erg gaaf om een boekje te maken’.
Samen met de hoofdredacteur van de Uitgeverij Miel Groten en vrijwilligers Kayleigh Goudsmit, Lieke Smits en Rik van der Vlugt herlas ik alle onderhoudende, informatieve en grappige columns, longreads, recensies en (buitenland-)reportages die de afgelopen vijf jaar op de website van Jonge Historici zijn verschenen. Dit herculisch huiswerk resulteerde in de selectie van de beste én de meest gelezen stukken, die bovendien een duidelijk beeld geven van alle activiteiten die de stichting de afgelopen jaren heeft ondernomen.
Professor Beatrice de Graaf, een van de leden van ons eigen Comité van Aanbeveling, toonde zich erg geïnteresseerd in ons project en schreef voor de bundel eigenhandig een betrokken en een voor jonge historici erg bemoedigend voorwoord. Haar belangrijkste boodschap? Jonge historici kunnen alles, en komen werkelijk overal terecht! Externe vormgever Birgit Vredenburg ontwierp een mooi en strak boekje van ruim 100 pagina’s. Na vijf maanden van ijverige eindredactie, nachtelijk nadenken en -kijken, consciëntieuze correcties, verantwoord verbeteren, het verbeteren verantwoorden en minutieus mierengeneuk kon de bundel begin mei naar de drukker.
De plotwending
Toen sloeg het noodlot toe. Twee dagen voor de presentatie van het boekje leek het project over de kop te gaan. De drukker maakte een flinke fout en stuurde de gehele oplage vanuit onze hoofdstad naar mijn geliefde woonplaats Eindhoven. Normaal gesproken zou ik iedere soortgelijke verplaatsing een zeer heugelijke gebeurtenis willen noemen, maar in dit geval kwam het slecht uit: de bundelpresentatie zou plaatsvinden in Amsterdam. Ik pleegde een flink aantal foetertelefoontjes, dreigde met slechte publiciteit en had een paar slapeloze nachtjes, maar dankzij een sterke socioloog en de fiets van Kayleigh kwamen alle boekjes uiteindelijk toch weer op de plaats van bestemming terecht. Op vrijdag 20 mei, een zwoele lenteavond, kwam tout jonghistorisch Amsterdam samen in een volle bovenkamer van café ’t Smalle om het resultaat van onze sisyfusarbeid te aanschouwen.
Mise en scène
Jonge Historici-oprichter Geerten Waling nam als eerste in het avondprogramma het woord en sprak, in een meta-reflectie, enkele gloedvolle woorden over de geschiedenis van de stichting en hoe deze in vijf jaar tijd is gegroeid van een platform voor publicatie van scripties en essays tot een organisatie met landelijke naamsbekendheid, een goed lopende website, vele succesvolle evenementen en, niet te vergeten, een sterke PR en zelfovertuiging. De kracht van zelfpromotie was een terugkerend thema in Geertens praatje: hij nam niet alleen het eerste exemplaar van de bundel in ontvangst, maar maakte ook van de gelegenheid gebruik wat reclame te maken voor zijn recent verschenen proefschrift. Bescheidenheid siert de mens, maar niet hen die betrokken zijn bij de fameuze stichting Jonge Historici.
Het tweede deel van de avond stond in het teken van een wisseling in het bestuur van de Jonge Historici. Onze fabuleuze roerganger Liang de Beer kondigde het einde van haar termijn als voorzitter aan. Een pleister op die zere wond kwam met haar mededeling dat we voorlopig nog niet van haar af zijn: ze zal aan de slag gaan als bestuurslid Acquisitie, en breidt daarmee de bestuurlijke viermanstandem uit naar een vijfmansschap. Liang’s emotionele afscheidswoorden vormden een mooi één-tweetje met de ambitieuze toekomstplannen die gloednieuwe voorzitter Vincent Bijman vervolgens uitsprak. Heden, verleden en toekomst smolten samen voor de ogen van een duidelijk ontroerd, en vanwege de lentehitte op de zolderkamer ook enigszins uitgedroogd, publiek.
Eindhoven, het kloppende cultureel-economische hart van de Rest van Nederland, stuurde deze avond nog een vertegenwoordiger. Als laatste van de sprekers beklom Maddie van Leenders het podium. Maddie is een van de auteurs die meeschreven aan de columnreeks ‘Terug naar de bron’, en publiceerde afgelopen voorjaar een zeer origineel en goedgelezen stuk op de site, dat om diezelfde redenen is opgenomen in de bundel. Maddie vertelde tijdens de presentatie over de totstandkoming van het onderzoeksproject, en las toen, de eerste alinea uitgevoerd in orenstrelend plat Brabants, haar stuk voor.
Waarvan akte
Bijvoeglijke naamwoorden schieten te kort om het unanieme succes van de avond te beschrijven. De run op penningmeester Pim, die in een hoekje van het zoldertje de bundels bij tientallen verkocht [Stichting Jonge Historici heeft geen winstoogmerk, red.] en het feit dat ondergetekende de laatste bus miste, spreken echter voor zich. Ons eerste lustrum hebben we gevierd met een succesvol project en een meer dan feestelijke avond.
Op naar de volgende vijf, tien en honderd jaar!
De bundel is nog steeds voor maar €7.50 te bestellen via info@jongehistorici. Vergeet niet je naam, adres en postcode te vermelden.
Simone Vermeeren (1991) is secretaris van het bestuur van Jonge Historici. Ze studeerde geschiedenis in Nijmegen en Amsterdam, en vervolgde haar studie met een tweede master Europese studies in Leuven, België. Momenteel werkt zij bij het cultuurfilosofische Nexus Instituut, als redacteur van het tijdschrift Nexus. Nadat ze in 2013 de schrijfwedstrijd van Jonge Historici won, was ze voor de stichting achtereenvolgens actief als schrijver, eindredacteur en hoofdredacteur website.
