Onze vrouw in Melbourne: Zinken met land in zicht

Na de eerste vier weken van het semester vinden de Australiërs het wel weer mooi geweest met al dat studeren; het is tijd voor Easter break. Als een internationale student moet ik daar natuurlijk van profiteren, dus heb ik de afgelopen anderhalve week in en om Melbourne gereisd om dingen te weten te komen over de geschiedenis van de stad en omgeving. Zo ben ik onder andere naar de Great Ocean Road geweest. Behalve dat het er ongelooflijk mooi is, heeft het ook een rijke geschiedenis die, wederom, met migratie te maken heeft.

 

De Great Ocean Road is aangelegd door soldaten die terugkeerden uit de Eerste Wereldoorlog. Het aanleggen van de weg zorgde voor werkgelegenheid voor deze soldaten en werd tegelijkertijd een permanent monument voor diegenen die waren omgekomen in Europa tijdens de Eerste Wereldoorlog (zie de foto hierboven). Met slechts eenvoudig gereedschap hebben de ex-soldaten van 1918 tot 1932 aan de weg gewerkt. Langs de weg zijn verschillende bezienswaardigheden, dorpjes, vuurtorens en uitzichten. De bekendste bezienswaardigheid is The Twelve Apostles (zie de foto hieronder), deze rotsen worden door de zee losgemaakt van het land en zo zit er constant beweging in het landschap.

 

Met mijn interesse voor migratiegeschiedenis was ik bij de Great Ocean Road aan het goede adres. Omdat de weg langs de kust loopt, lag het op de route van schepen die vanuit Europa onderweg waren naar Melbourne. (Rijke) Mensen uit Europa, vooral uit Engeland, verlieten vaak met de hele familie het thuisland om een nieuw leven te beginnen aan de andere kant van de wereld. Aan boord namen ze hun hele leven mee, van wastafels tot bedden. Zo ook de familie Carmichael, zij vertrok met de hele familie en aangetrouwde familie in 1878 aan boord van de ‘Loch Ard’ vanuit Engeland naar Melbourne. In de buurt van Port Campbell (één van de dorpjes aan de Great Ocean Road) stuitte het schip echter op de rotsen en zonk. Van de 54 personen aan boord overleefden slechts twee: Tom Pearce (een scheepsknecht) en Eva Carmichael. Tom was de eerste die aanspoelde op het strand van wat nu Loch Ard Gorge heet (zie hieronder). Hij bracht de eerste nacht alleen door in een grot in de rosten bij het strand. De volgende dag redde hij Eva, die aan de zijkant van de rotsen de nacht had doorgebracht. Omdat Eva ernstig verzwakt was, moest Tom hulp halen: hij heeft uren gelopen totdat hij eindelijk iemand tegenkwam die hem kon helpen. Uiteindelijk hebben ze Eva gered van het strand. Van de andere 52 personen zijn alleen de lichamen van Eva’s moeder en zusje teruggevonden, zij liggen bij het strand begraven. Leuk weetje: Eva schijnt Tom nooit bedankt te hebben voor het redden van haar leven, omdat hij slechts een scheepsknecht was en zij uit een rijke familie kwam.

 

Dit is slechts een voorbeeld van een migratieverhaal dat verkeerd afliep. Als je op het strand van Loch Ard Gorge staat, kan je je voorstellen wat voor leeg gebied het was, er was helemaal niets (het enige wat er nu is, is een weg voor de toeristen die naar het strandje leidt). Tom en Eva hebben enorm geluk gehad dat ze gered zijn en iemand tegen zijn gekomen. Veel migranten hebben dat geluk niet gehad en zijn na een reis van maanden, terwijl ze al land in zicht hadden, omgekomen voor de Australische kust.

AnneAnne Brehler (1993) zit in het derde jaar van haar bachelor (sociale) Geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Afgelopen semester heeft Anne stage gelopen bij het Huygens ING in Den Haag, ze deed hier onderzoek naar de migratie van Nederland naar Australië na de Tweede Wereldoorlog. Dit semester volgt ze vakken over migratie, minderheden, cultuur en identiteit aan Monash University in Melbourne, Australië.

Berichten gemaakt 1231

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven